bandeau biomusicologie 840

Actualité . Biographies . Encyclopédie . Études . Documents . Livres . Cédés . Petites annonces . Agenda . Abonnement au bulletin . Analyses musicales . Recherche + annuaire . Contacts . Soutenir .

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

Agazzari Agostino
1578-1640

Agazzari

Né à Sienne, 2 décembre 1578, mort à Sienne, 10 avril 1640.

On ne connaît pas ses professeurs avec certitude, Andrea Feliciani, Francesco Bianciardi, Adriano Banchieri enseignaient à Sienne à cette époque.

Il compose son premier livre de madrigaux à 6 voix en 1596, dédicacé au mécène Angelo Malavolti. En 1599, son livre de madrigaux à 5 voix dédicacé au marquis Costavoli.

En 1602, dans la dédicace du 1er livre des Motets, il se déclare praefectus musicae au Collège germanique de Rome.

En 1606, il se donne le titre d’Académicien des Intronati à Sienne. Il ne semble pas avoir quitté le ville où il est maître de la musique à la cathédrale en 1630.

Agostino Agazzari, Ave Virgo Gloriosa, Sonoma County Bach Society, Siena 1999.
Agostino Agazzari, Bis orat qui bene cantat (partie) Coro Vincenzo Galilei, 15 juin 2015.

Œuvres musicales

1596, Il primo libro de’ madrigali, 6-7 voix.

1600, Il primo libro de’ madrigali, 5-8vv.

1602, Sacrarum cantionum, liber primus , 5-8 voix, ; 1605, avec orgue.

1603, Sacrae laudes, liber secundus, à 4-8 voix, basse continue (orgue), instruments.

1603, Sacrarum cantionum, liber tertius, 5-8 voix, basse continue (orgue).

1606, Eumelio, dramma pastorale, 3 actes et un prologue sur un livret de  de Cuppis et  F.  Tirlett, créé à Rome, Rome, Seminario Romano, carnaval de 1606.

1606, Il secondo libro de’ madrigali, 5 voix.

1606, Sacrae cantiones, liber quartus, 2-3 voix, basse continue (orgue) ; sous le titre  Motetti, libro quarto (Milan, 1606).

1607, Cantiones, motectae vulgo appellatae, 4-8 voix, instruments (choix puisés dans les éditions de 1602 et 1603).

1607, Il primo libro de’ madrigaletti, 3 voix.

1607, Il secondo libro de’ madrigaletti, 3 voix.

1607, opus 5, Sacrarum cantionum, liber II, 2-4 voix, basse continue (orgue) ; 1608, avec Del sonare sopra ’l basso con tutti li stromenti ; 1609 ; 1613.

1609,  opus 12, Psalmi sex, 3-4 voix, basse continue (orgue).

1611, 1611, opus 14, Sertum roseum ex plantis Hiericho, 1-4 voix, basse continue (orgue).

1611, opus 13, Psalmi ac magnificat, 5 voix, basse continue (orgue).

1611, opus 15, Psalmorum ac magnificat, 8 voix, basse continue (orgue).

1613, opus 16, Dialogici concentus, 6-8 voix, basse continue (orgue).

1614, opus 17, Missae quattuor tam organis, 4-8 voix, basse continue (orgue).

1615, opus 18, Sacrae cantiones, 1-4 voix, basse continue (orgue).

1620, opus 19, Stille soavi di celeste aurora, 3-5 voix, basse continue.

1625, opus 20, Eucaristicum melos, 1-5 voix, basse continue (orgue).

1639, opus 21, Litaniae beatissimae virginis, 4-8 voix, basse continue (orgue).

1640, Musicum encomium, 1-5 voix, basse continue (orgue).

Écrits relatifs à la musique

Del sonare sopra’l basso con tutti stromenti e dell’ uso loro nel conserto dell’ill. sig. Agostino Agazzari sanese, armonico intronato

La musica ecclesiastica, dove il contiene la vera deffinitione della musica come scienza, non piu veduta e sua nobilita, di Agostino Agazzari


rectangle biorectangle actu rectangle texterectangle encyclo

Bibliographie

Études

Luciani A., Agostino Agazzari e l’orchestrazione del Seicento. Dans «Musica d’Oggi», 1931.

Adrio Adam (1901-1973), Die Anfänge des geistlichen Konzert. Berlin 1935.

Arnold Franck Thomas, The art of accompaniment from a thorough bass. London 1931 et 1965.

Barblan Guglielmo, Agostino Agazzari Musistici toscani. Siena 1955.

–, Contributo a una biografia critica di Agostino Agazzari. Dans «Collectanea Historiae Musicae» (II), Florence 1957.

Culley Thomas D. (1928-....), Jesuits and music I. A study of the musicians connected with the german college in Rome during the 17 th. century and of their activities in Northern Europe. Rome, Jesuit Historical Institute, St. Louis, St. Louis University 1970.

Johnson Margaret Frishe, Agostino Agazzari (1578-1640): The Motets for One to Four Voices (thèse). Tulane University 1972 [vi, 124 p.].

–, Agazzari’s Eumeho; a Dramma Pastorale. Dans «The Musical Quarterly» (LVII) 1971, p. 491.

Pitoni Giuseppe Ottavio (1657-1743), Notitia de’ contrapuntisti de compositori di musica. Manuscrit Roma, Biblioteca Vaticana 1/2 V. 1725 f. 732; éd. par Cesario Ruini, Firenze, Leo S. Olschki 1988.

Pirrotta Nino, Agazzari Agostino. Dans « Enciclopedia dello Spectacolo ».

Reardon Colleen, Agostino Agazzari and the performance of sacred music in the Sienese Cathedral during the Early Baroque. Ann Arbor, University microfilms international 1991.

Reardon Colleen, Agostino Agazzari and music at Siena Cathedral, 1597-1641. Oxford, Clarendon Press; New York, Oxford University Press 1993 [vi, 214 p.].

Rose Gloria, Agazzari and the improvising orchestra. Dans « Journal of the American Musicological Society » (18, 3) 1965, p. 382-393.

Schneider Marius, Die Anfänge des Basso Continuo und seiner Bezifferung. Leipzig 1918 et 1971.

Strunk William Oliver, Source readings in music history from classical antiquity through the romantic era. New York, Norton 1950.

Lexicographie

Abert Hermann (1871-1927), Illustriertes Musik-Lexikon. Stuttgart, J. Engelhorn Nachf. 1927.

Amico Silvio d’ (1878-1955, fondateur), Enciclopedia dello spettacolo. Roma, Le Maschere 1954 (12 v.) [index: Roma, Unione editoriale 1968]

Berthelot André (1862-1838), Derenbourg Hartwig (1844-1908) et al., La grande encyclopédie. Paris, H. Lamirault 1885-1901; Fromann, Bad Cannstatt 1966.

Baudrillart Alfred (1859-1942, dir.), Dictionnaire d’histoire et de géographie ecclésiastique. Paris, Letouzey et Ané, à partir de 1909 [17 v., 28 cm, continué par Albert de Meyer, Étienne Van Cauwenbergh, Roger Aubert].

BlumeFriedrich (1893-1975, dir.), Die Musik in Geschichte und Gegenwart [16 v., index]. Bärenreiter Verlag, Kassel 1946-1986.

Brocchi Filippo, Collezione alfabetica di uomini e donne illustri della Toscana. Firenze, Tipograia Bonduccinana 1852.

Caputo Vincenzo, I poeti d’Italia in trenta secolo. Milano, Marco Gastaldi Editore, 1962.

Choron Alexandre-Étienne (1771-1834), Dictionnaire historique des musiciens artistes et amateurs. Paris, Valade et Lenormand 1810-1811 [2 v.]; Hildesheim, G. Olms 1971.

Eitner Robert (1832-1905), Biographisch-Bibliographisches Quellen-Lexikon der Musiker und Musikgelehrten. Leipzig 1900-1904 [10 v.]; New York, 1947 [10 v.]; Graz, Akademische Druck- u. Verlagsanstalt 1959 [11 v.].

Enciclopedia universal ilustrada europeo-americana [70 v.]. Madrid, Espasa-Calpe 1907-1930.

Fétis François Joseph (1784-1871), Biographie universelle des musiciens [8 v.].Firmin-Didot, Paris 1873-1889 [2e éd.]; Bruxelles, Culture et Civilisation 1972 [25 cm].

Gatti Guido Maggiorino (1892-1973) & Basso Alberto (*1931, dir.), La musica [6 v.]. Torino, Unione tipografico 1966-1971.

Ghisalberti Alberto M. (dir.), Dizionario biografico degli Italiani [55 v.]. Instituto della Enciclopedia Italiana, Roma 1960-1970.

Inghirami Francesco, Storia della Toscana [...] biografia degli uomini memrabili Toscani. Fiesole, Poligrafia Fiesolana 1843-1844 (14 v.).

Zeller Otto (éd.), Internationale Bibliographie der Zeitschriftenliteratur aus allen Gebieten des Wissens. Osnarbrück, Felix Dietrich 1975.

Jöcher Christian Gottlieb (1694-1758), Allgemeines Gelehrten-Lexicon. Leipzig 1750-1819; 1897; Hildesheim, Olms 1960; 1998.

Mazzuchelli Giovanni Maria (1707-1765), Gli Scrittori d’Italia. Brescia, Giambatista Bossoni 1753-1763.

Merseburger Carl Wilhelm (1816-1885, pseud.: Paul Franck), Kurtzgefasstes Ton­küns­­tler-Lexicon für Musiker und Freunde der Musik. Regensburg, Gustav Bosse 1936.

Michaud Louis-Gabriel (1773-1858), Biographie universelle ancienne et moderne [45 v.]. Paris, A. Thoisnier, Déplaces & Michaud 1854-1865
Michel François (*1926), Lesure François (1923-2001) & Fédorov Vladimir (1901-1979), Encyclopédie de la musique. Fasquelle, Paris 1958-1961.

Hoefer Jean-Chrétien Ferdinand (1811-1878, dir.), Nouvelle biographie générale (universelle) [46 v.]. Paris, Firmin-Didot 1853-1866; Rosenkilde og Bagger, Cøbenhavn 1963-1969.

Riemann Hugo (1859-1919), Musik-Lexikon. Mainz, London, New York, Paris, B. Schott’s Söhne 1959-1967. Ergänzungsband. Éd. par Carl Dahlhaus, Schott 1975.

Sadie Stanley (*1930, dir.), The New Grove dictionary of music and musicians. Macmillan Publishers, London, New-York 1980 [20 v.]; 2001 [29 v.].

Schacht Matthias Henriksen (1660-1700), Musicus Danicus. København, H. Hagerup 1928.

Schmidl Carlo (1859-1943), Dizionario universale dei musicisti. Milano, Ricordi 1887; Milano, Sonzogno 1928-1929 [sup. en 1938].

Seeger Horst, Musiklexikon. [2 v.]. Leipzig, Deutscher Verlag für Musik 1966; 1981.

 Jean-Marc Warszawski
Dictionnaire des écrits relatifs à la musique
Novembre 1995-2 mars 2022
facebook


logo grisÀ propos - contact |  S'abonner au bulletinBiographies de musiciens Encyclopédie musicaleArticles et études | La petite bibliothèque | Analyses musicales | Nouveaux livres | Nouveaux disques | Agenda | Petites annonces | Téléchargements | Presse internationale | Colloques & conférences | Collaborations éditoriales | Soutenir musicologie.org.

paypal

Musicologie.org, 56 rue de la Fédération, 93100 Montreuil. ☎ 06 06 61 73 41.

ISNN 2269-9910.

Dimanche 24 Mars, 2024

cul_2203